Naïviteit

Willen we dat dit kan? Kleine meisjes, kleuters nog, bedekt in beeld brengen op tv in Europa alsof dit de normaalste zaak van de wereld is toont hoe naïef we zijn met de situatie van moslimvrouwen en hoe roekeloos we omgaan met onze eigen waarden en normen. Die vrouwen en meisjes zijn in de steek gelaten. Eerst door hun directe omgeving die hen achterstelt en opsluit in hun geslacht en vervolgens door de bredere samenleving die deze situatie accepteert. Voor hen wordt het leven als vrouw geen feest.

Het cultuurrelativisme vernietigt hun laatste hoop. Ongeacht het aantal oogkleppen dat mensen weigeren af te zetten, is deze realiteit er. Het lot waartoe deze vrouwen worden beperkt gaat duidelijk verder dan binnen de familiekring alleen en is zo geaccepteerd dat men niets anders verwacht. Hoe komen we dan toe aan integratie? Aan verandering? Aan de emancipatie van alle vrouwen?

Misplaatste tolerantie

De discriminatie schuilt in de misplaatste tolerantie en is geworteld in een bepaalde manier van kijken. En dat is het meest verontrustende, want het cultuurrelativisme sluit de deuren naar een toekomst waarin meisjes vrij zijn en zonder sluiers opgroeien. Het leidt ook tot vreemde verwachtingen voor andere vrouwen en meisjes die geen moslima zijn. Zo komen de rechten van alle vrouwen in gevaar.

Een moeder liet me via Facebook weten hoe haar 11- en 13-jarige dochters zwaar nagefloten worden door oudere jongeren uit bepaalde gemeenschappen. Doordat die twee dochters van die vrouw die mij dit berichtte zonder hoofddoek door het leven gaan, worden ze gezien als ’beschikbaar’. Voor die onbeschofte jongeren is meisjes vrij zien rondlopen een vorm van prostitutie. Wanneer gaan we opletten voor onze dochters hier in Europa? Integratie afdwingen? Zorgen dat mensen niet meer anders behandeld worden op basis van hun geslacht. Dat religie nooit boven onze wetten kan worden gezet.

Acceptatie van onderdrukking

Deze situatie breekt mijn hart. Niet alleen omdat die kinderen, die ik op tv zag zo klem zitten maar ook omdat de acceptatie van hun onderdrukking de norm wordt. Kinderen horen op te groeien in een vrije en veilige omgeving zodat ze hun eigen identiteit kunnen ontdekken, zonder dwang en zonder strikte religieuze regels. Opgroeien onder een religieuze stolp is schadelijk voor hun ontwikkeling en vertroebelt hun kijk op de wereld. Vrouwen zijn vrij en gelijkwaardig aan mannen, dát is het beeld dat we kinderen moeten voorhouden. Het opdringen van een hoofddoek sluit de deur naar een toekomst waarin zij zelf baas kunnen zijn over hun eigen lot.

Vergis je niet: het lot waartoe gesluierde moslimvrouwen worden beperkt is geworteld in een bepaalde manier van kijken. Het is een wereldbeeld dat gedomineerd wordt door het waanidee dat een vrouw enkel goed is om zoontjes te kweken en daarna niet meer waard is dan een keukenrobot.

Dit kind dat ik op televisie zag, is niet vrij. Dit kind lijdt en zolang ze zal opgroeien in een dergelijke omgeving zal dat altijd zo blijven. Dat moeten we niet alleen veroordelen, maar we moeten er ook tegen strijden en dit wereldbeeld zeker nooit promoten. Cultuurrelativisme is laf, staat haaks op de rechten van vrouwen en heeft geen plaats in een nieuwsuitzending.

Dit was de vijfentachtigste column van Assita Kanko voor De Telegraaf.

www.telegraaf.nl