Het maakt me boos en bezorgd dat Europese volksvertegenwoordigers stevig applaus krijgen van organisaties die verwant zijn met de moslimbroeders vanwege hun stemgedrag. Wat zegt dat over onze Europese instellingen en onze politiek? Dat ze ideologisch geïnfiltreerd zijn. Dat ze te tolerant zijn voor de omgekeerde aanpassing. Dat dit niet over diversiteit gaat in de politiek maar om hokjes en concurrerende belangen. Dat er mensen in onze parlementen zitten die geen moer geven om Europa en de Europeanen alleen maar wraak willen nemen wegens de geschiedenis en groepjes vertegenwoordigen. Dat is geen politiek maar radicaal activisme.
Iedereen die zich daartegen uitspreekt, wordt meteen gebrandmerkt als racist, islamofoob of extreemrechts. Daardoor komt de vrijheid van meningsuiting ook meteen in gevaar. De haat wordt langzaam gedistilleerd, de monden gesnoerd en op den duur vallen er slachtoffers in de echte wereld. Je moet je afkomst, kleur en vooroordelen overstijgen om politiek te bedrijven over ideeën en rechtsstaat. Voor bepaalde mensen is dit spijtig genoeg een moeilijke opdracht. Ze blijven altijd over de slavernij zeuren terwijl ze nooit slaaf zijn geweest en willen uit schuldgevoel mensen op de knieën laten zakken puur omdat ze blank zijn terwijl zij nooit slaven hadden.