Het baart velen helemaal geen zorgen dat er vreemde vlaggen fier in onze straten wapperen met een oproep tegen wie we zijn en voor het uitroeien van de Joden.
Het baart velen weinig zorgen dat Europeanen steeds minder trots mogen zijn op wie ze zijn en op wat Europa en haar erfenis vertegenwoordigen. Het baart velen vooral zorgen dat we daarover bezorgd zijn. Wie kritische vragen stelt over de externe druk en indoctrinatie is in hun ogen de boosdoener. De culturele onderwerping mag doorgaan.
Wie doorzet, wordt feitelijk verstoten. Zijn we als samenleving gestopt met denken? Zouden wij, de samenleving van nu, nog een Voltaire kunnen leveren? Het is een perpetuele strijd.
Het denken vrezen we en besteden we uit, verwijderen we. Het is fashionable geworden om niet ’fout’ te denken, om acceptabele gedachten te hebben en kritische vragen niet meer te stellen. Diversiteit is dan een modewoord maar helaas niet in meningen. Het mag allang niet meer knetteren. We hebben zelfcensuur geaccepteerd.
We hebben de dictatuur van aanhangers van de radicale islam die zichzelf boven onze wetten plaatsen en die van wie ze allemaal wil tolereren, toegelaten. Hoe kunnen we dan veranderen?
