© EP
Het migratiebeleid van de EU deugt niet. Tussen de onrealistische bedenkingen en de extreme standpunten ontstaat niets dat werkbaar is. In het Europees Parlement roepen extreemlinkse partijen geregeld om meer migratie, meer solidariteit, meer geld en meer open grenzen. Terwijl extreemrechts lekker van nul migratie droomt. Ik sta vaak in het midden, en ben het gewoon dat mensen me bekijken alsof ik van Mars kom als ik vraag om een streng maar rechtvaardig systeem en zinvolle hervormingen. Gezond verstand en sense of urgency zijn niet 'en vogue' in veel van de vergaderruimten daar, en dat kan bijzonder frustrerend zijn.
Migratie is iets van alle tijden en blijft een urgente kwestie voor Europa. We moeten eerlijk zijn: open grenzen, dat kan niet. Maar een totale migratiestop evenmin. Dat laatste is niet alleen onmogelijk, maar ook onwenselijk. Echte vluchtelingen die op de vlucht zijn voor oorlog en vervolging moeten worden beschermd. De meeste mensen zijn niet tegen migratie, maar tegen ongecontroleerde migratie en de slechte integratie die het maatschappelijk onhoudbaar maakt. We moeten durven te kiezen voor een deugdelijke en menselijke immigratie. Het gaat erom dat we dat kunnen controleren en koppelen aan een succesvolle integratie.
Als moeder word ik erg verdrietig als ik de beelden van vrouwen en kinderen zie die geen water, voedsel en onderdak hebben (DS 14 september). Niemand verdient dat. Als politica word ik er ontzettend boos van. Dit kunnen we voorkomen. Links zal niet toegeven dat het beleid dat het jarenlang heeft gepusht, heeft bijgedragen aan de situatie waarmee we nu worden geconfronteerd. Zijn zogenaamde medeleven heeft een crimineel bedrijfsmodel van mensenhandel in stand gehouden, dat naar schatting jaarlijks enkele miljarden euro's omzet behaalt. Geld dat terrorisme, drugs en georganiseerde misdaad voedt. Als mensenhandelaren een leugen verkopen, dan verkopen velen in de EU valse hoop.
Smokkelaars en mensenhandelaars buiten kwetsbare mensen uit en nemen geld van hen af in ruil voor wat vaak een fatale overtocht naar Europa is. Zodra ze aankomen, voegen ze zich bij duizenden asielzoekers en economische migranten die vastzitten op een eiland. Ze kunnen nergens heen. Links beweert dat dit kan worden opgelost door lidstaten aan te bieden meer migranten op te nemen of meer geld vrij te maken voor ngo's die levens in zee redden. Maar dat is 'pleisterbeleid'. Het leidt alleen maar tot een grotere aantrekkingskracht voor migranten, en meer geld in de zakken van mensenhandelaars.
Het is tijd om al die ellende onder ogen te zien die de EU en haar leiders hebben helpen creëren. Het is tijd om ons migratiesysteem opnieuw, vanaf de grond, op te bouwen. De EU moet haar middelen inzetten om de crisis bij de bron aan te pakken, door stabiliteit te bevorderen in landen die door oorlog of conflicten geteisterd zijn. Ze moet ook geld inzetten om de lidstaten te helpen bij de bewaking van hun buitengrenzen. We moeten het grensagentschap Frontex op een zinvolle en effectieve manier blijven financieren om de buitengrenzen van de EU te bewaken. Mensen niet doorsturen naar het land waar ze naartoe willen, maar eerst een procedure laten doorlopen voor ze de Middellandse Zee over mogen steken. Of wanneer ze aankomen in een eerste veilige haven. Uit die eerste procedure moet blijken wie wel en wie niet recht heeft op asiel. Mensen die niet in direct gevaar verkeren, moeten worden teruggestuurd. De anderen verdienen noodopvang. Zo schakel je het businessmodel van de mensensmokkel uit.
Als we een effectiever en coöperatiever beleid ontwikkelen in de hele EU, kunnen we ons richten op de vluchtelingenkampen in het Midden-Oosten. We kunnen kwetsbare mensen rechtstreeks van daaruit hervestigen, in plaats van ze in de armen van mensenhandelaars te drijven. We kunnen betere kampen bouwen in regio's met gemeenschappelijke culturen en talen, in de hoop dat ze veilig kunnen terugkeren naar hun familie en hun huizen.
De EU lijkt slechts te willen overleven. Hoe vaak is ons de afgelopen jaren niet verteld dat de Unie op instorten staat, en dat haar leiders 'slechts een pleister op de wonde hebben geplakt', om weer tijd te winnen. Maar onder die pleister is de wonde alleen maar dieper geworden. Dit is een versleten, dikke, luie Unie die eens stevig wakker mag worden geschud.
De voorstellen die de Europese Commissie de komende dagen of weken zal doen, zullen een belangrijke boodschap moeten sturen naar mensenhandelaars en naar Turkije. Maar zal de EU dezelfde fouten maken en weer onzin uitkramen? Of eindelijk innoveren om het kapotte systeem te herstellen en het vertrouwen terug te winnen?
