Waar blijft tv-serie over wantoestanden binnen de islam?

Veel van die kinderen zijn gebroken volwassenen geworden. Ze hebben recht op antwoorden en op rechtvaardigheid. De kerk heeft ook niet snel genoeg haar verantwoordelijkheid genomen.

Ik steun dus het idee om dit goed en duidelijk aan te kaarten en aan te pakken. Want de kerk staat niet boven de wet en haar eigen waarden. Dit is nu de zoveelste serie . Prima. Maar een allereerste serie over het misbruik van meisjes binnen de islam blijft uit. Waarom?

Wanneer durft men er eentje te maken? Of de korte film Submission van Ayaan Hirsi Ali en Theo Van Gogh (hij werd er op straat voor afgeslacht!) uit te zenden?

Het is gemakkelijk om de misdaden binnen het christendom aan te pakken. Als het over een bepaald andere religie gaat, dan zwijgt men te vaak. Als de stilte doorbroken wordt, is het meestal om te zeggen dat daden die gemotiveerd zijn door islamisme onze schuld zijn of de schuld van niemand.

Aanslagen in de naam van Allah? Dat heeft niets met de islam te maken. De brutale moord op Theo van Gogh nadat hij meewerkte aan de film Submission? Dat heeft niets maar echt niets met de islam te maken.

Feit dat de redactie van Charlie Hebdo genadeloos werd doodgemaaid wegens cartoons of dat de aanslag in de Joodse supermarkt in Parijs plaatsvond? Dat heeft volgens dezelfde mensen ook niets maar echt niets met de islam te maken.

Dat Ayaan Hirsi Ali of andere vrijgevochten moslima’s met de dood bedreigd zijn en zich levenslang moeten verstoppen omdat ze zich niet willen onderwerpen, heeft natuurlijk ook niets met de islam te maken.

Dat veel Europese vrouwen en meisjes gedwongen moeten trouwen met een onbekende in hun land van herkomst en gehuwd blijven in naam van Allah en de eer van de familie, heeft blijkbaar ook niets met de islam te maken. Is het niet vreemd dat velen onder ons hierin meegaan en oogkleppen ophouden?

De waarheid is dat de islam een grondige reformatie nodig heeft. De wandaden binnen en buiten de islam op basis van geloof moeten ook aangekaart worden. Men moet even kritisch durven zijn op alle religies zonder enige uitzondering.

Dat hebben Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali gedurfd. Wat hebben ze getoond? De realiteit in het leven van een moslima volgens de Koran en het prachtige idee dat die onderdrukte moslima’s plots kritische vragen konden stellen aan Allah. Dat mocht niet want Theo Van Gogh moest sterven en Ayaan moest zich verder verstoppen. Het is makkelijk om de kerk aan de pakken. Het is dodelijk om de moskee of de islam terecht te wijzen.

Om de situatie van vrouwen binnen de islam te visualiseren, hebben we zelfs geen fictiewerk nodig. Het is nu live in de huizen hier in Nederland, België of Frankrijk maar we kijken weg en houden het liever taboe.

Elke kritiek over de hoofddoek bijvoorbeeld, symbool bij uitstek van de onderdrukking, wordt de kop ingedrukt. Zelf heb ik een flinke dosis beledigingen en bedreigingen gekregen aan mijn adres. Van „house neger” tot „aapje” of bedreigingen via mail over hoe ze me dood gaan maken, en dit allemaal omdat ik een mening heb in een vrij Europa.

Deze mensen zeggen elke dag dat ze tegen discriminatie zijn. Wat ze schrijven of zeggen heeft blijkbaar niets met discriminatie te maken…Volgens hen.

Onze westerse civilisatie is prachtig maar cultureel draagt ze haar eigen potentieel tot ondergang in zich. De Frans-Tunesische schrijfster en journaliste Sonia Mabrouk vat het zo samen in haar boek Insoumission française: „Het is belangrijk om te begrijpen dat het gevaar niet zozeer de kracht van de islam is, maar de pathologische zwakte van het christendom. Als de joods-christelijke beschaving sterft, zal dat komen door een gebrek aan weerstand.”

Precies. Wat de doodgravers van onze vrije samenleving doen is simpel: zij zijn de enigen die actief zijn. Tegen ons. En wij, wij keren telkens de andere wang toe.

Dit was de zesenvijftigste column van Assita Kanko voor De Telegraaf.

www.telegraaf.nl