Als critici meer controle willen over migratie is dit niet omdat ze tegen migratie zijn, maar omdat ze kiezen voor orde, veiligheid en mensenrechten. Diezelfde mensen hopen ook op succesvolle integratie. Degenen die daarentegen de status quo willen handhaven, zeggen in feite dat het geweld, inclusief ernstig geweld tegen vrouwen, moet doorgaan.
In die situatie wordt er natuurlijk ook geen integratiebeleid doorgedrukt. En wie is weer als eerste de dupe in gemeenschappen die zich weigeren aan te passen aan westerse waarden? Vrouwen en meisjes. Zij ondergaan polygamie, huwelijkse gevangenschappen en sharia-rechtbanken die hun rechten schenden en hun kans om beschermd te worden door de rechtsstaat – zoals iedere andere burger – wegnemen.
Ze worden in elkaar geslagen of gedood uit eerwraak. Dit is wat er onlangs in Nederland gebeurde met Ryan, vermoedelijk vermoord door haar vader en broer omdat ze een meisje was dat wilde gaan leven.
Ook het omzetten van slechte tradities in ons systeem lijkt voet aan de grond te krijgen. Onlangs riep een imam op tot vrouwenbesnijdenis in Nederland. Dit soort brutale berichten zijn niet onschuldig of verwaarloosbaar, maar hartverscheurend voor mensen als ik die genitale verminking hebben overleefd als kind.
Het ergste is dat er een muur van stilte en onverschilligheid is opgericht tegen dergelijke verklaringen in plaats van dat we de luide en moedige stemmen horen van mensen die opkomen voor vrouwenvrijheid.
Vrouwen met een migratieachtergrond
Doen vrouwen met een migratieachtergrond er überhaupt toe? Ik heb vaak het gevoel van niet. Tenzij ze zich aan de man onderwerpen, een sluier dragen, mooie verwachtingsvolle dingen zeggen die als muziek in de oren klinken van betuttelend links en acteren alsof ze schattig en exotisch zijn – precies zoals de mannen binnen hun gemeenschap dit graag zien.
Als dat onze plek is in de brede samenleving, is er niets voor ons. Ik ben ziek van deze hypocrisie en van de manier waarop de rechten van vrouwen en de vrijheid van meningsuiting tegenwoordig worden verpletterd.
Pijnlijke ervaring in mijn jeugd
Wat we hier meemaken lijkt steeds meer op de pijnlijke ervaring die ik in mijn jeugd opdeed in Afrika: geen vrijheid van denken hebben. Niet alleen de rechten van vrouwen, maar ook de rechtsstaat wordt bedreigd als er parallelle systemen ontstaan.
Als het huidige beleid zou worden herzien zoals het hoort, nemen we de kwetsbare positie van vrouwelijke migranten weg, nemen we de financiële mogelijkheden voor mensensmokkelaars weg en maken we ruimte om mensen te helpen die het echt nodig hebben.
We moeten luisteren naar ervaren en serieuze organisaties zoals de UNHCR en rekening houden met concrete bevindingen om de toekomst vorm te geven. Maar tot nu toe ontbreekt het aan moed.
Migratie niet per se negatief
Mensen hebben altijd grenzen overgestoken en zullen dit ook altijd blijven doen. Migratie is niet per se negatief, maar moet wel goed georganiseerd worden. Burgers moeten van een betere controle op immigratie de voordelen zien, zoals: een sterkere economie dankzij de komst van vaklieden en: een solide respect voor de rechtsstaat omdat de sharia uit het openbare leven wordt geweerd.
In Europa zien de burgers nu te vaak vooral de lasten waarmee zij concreet worden geconfronteerd, zoals een gebrek aan veiligheid voor vrouwen en het groeiende antisemitisme op straat. Europa heeft gemeenschappen in ons midden toegelaten die niet willen integreren, maar die willen domineren en die vrouwenrechten uithollen zonder enige weerstand te ondervinden. Zij profiteren van onze sociale zekerheid, maar leven verder in een parallelle wereld.
Met als enige nieuwsbron bepaalde buitenlandse media en met eigen influencers op sociale media, met importbruiden die opgesloten en mishandeld worden en met allerlei elementen van de sharia die zij in hun parallelle samenlevingen als vanzelfsprekend toepassen.
Einde aan huidige chaos
Als je getalenteerd bent, hard wilt werken, de taal wilt leren en onze westerse waarden accepteert, dan moeten voor jou de juiste procedures bestaan en op jou worden toegepast. Vragen om controle op migratie en om een einde aan de huidige chaos is niet ’tegen migratie zijn’. Het is, integendeel, kiezen voor een gezond migratiebeleid.
Telkens wanneer ik dit thema als Europees politicus wil bespreken, bots ik tegen een muur van onbegrip en soms zelfs van haat en geweld. Maar hoe kun je een probleem oplossen zonder dit eerst te erkennen en zonder er vervolgens over te praten? Het is goed dat de UNHCR een eerlijk verslag op tafel legt. Hopelijk zal dit het begin van een oplossingsgericht gesprek worden.
Deze column verscheen op 7 december 2024 in De Telegraaf.
