Vrouw mag geen fouten maken en niet genieten

Omdat vrouwen niet echt deel uitmaken van het wereldleiderschap. Dit is geen mening maar een vaststelling. Kijk naar de vele officiële foto’s. Kijk naar de vragen die vrouwelijke politici altijd krijgen, en mannelijke nooit. De wereld wordt geleid door 9 mannen en 1 vrouw… Er is dus nog een lange, lange weg te gaan. En de prijs is hoog voor wie de top wil bereiken.

Mijn ervaring is dat een vrouw in de politiek niet het recht heeft om fouten te maken. Of om gewoon als (jonge) vrouw te genieten van de normale dingen in het leven. Weet je nog wat er gebeurde toen de Finse premier Sanna Marin lol bleek te hebben op een video? Ze moest zelfs een drugstest ondergaan.

Bij vrouwen komen kledij en stijl ook altijd ter sprake. Ofwel is die mannelijk à la Angela Merkel of gewoon vrouwelijk. En de vraag wat het beste is, het meest geloofwaardige. Het fijnste is gewoon jezelf zijn, toch?

Het valt mij op dat sommige vrouwen het vanwege al dat gedoe gewoon opgeven. Soms heb ik dat ook overwogen. Maar tegelijk besefte ik dat wie opgeeft, ook een toekomst opgeeft waarin meisjes en jongens werkelijk gelijk zijn. En ik wil niet meebouwen aan een wereld waarin seksisme en betutteling de norm zijn, en blijven. Waarin allochtone vrouwen die voor emancipatie kiezen zelfs moéten afhaken, wegens extra bedreigingen, bovenop dat seksisme.

Je rok is te kort. Je decolleté te diep - of niet diep genoeg? Je glimlacht te veel en te fel. Lach niet te veel; je verleidt de mannen. Echt? Je hebt veel talent maar je bent ambitieus. Alsof ambitie hebben vies is? Gelijke rechten, het blijft een strijdpunt. Ook in Europa. Je voelt het in vergaderzalen. Je merkt het tijdens debatten.

Ik denk niet dat we quota moeten opleggen, dat is artificieel en leidt tot te veel schijnbewegingen. Maar voor de toekomst van onze dochters vind ik wel dat vrouwen moeten durven opkomen voor zichzelf. En volhouden, en dus niet weggaan. Je vindt vaak onverwacht geweldige bondgenoten. Niet per se bij andere vrouwen, maar ook bij de mannen. Dan loopt je tank niet leeg. Dan heb je kracht over om door te gaan.

En we moeten vooral stoppen met zeuren, zeggen ze. Want wie dit aankaart, krijgt snel de boodschap dat je te gevoelig bent, dat je harder moet worden. Het gevolg ook van een mediawereld waar er meer aandacht was voor het feestje van de Finse premier dan voor haar moedige move om haar land in de NAVO te krijgen.

Toen ik 10 jaar terug mijn eerste stappen zette in de politiek, kreeg ik van sommige mannen te horen dat ik de campagnefoto’s waarop ik lachte en een jurk droeg, moest weggooien. Neem een broekpak. Ik worstelde dagenlang met mijn kleerkast. Terwijl ik mij veel liever in een dossier had vastgebeten. Wat ik eigenlijk veruit het leukste vind.

Of je het nu eens bent met haar beleid of niet, Jacinda Ardern is een sterke vrouw die veel meisjes heeft geïnspireerd. Alleen al laten zien dat je zwanger kan zijn en toch een succesvolle premier; die boodschap is goud waard.

Die boodschap is divers en veelkleurig. Je mag van jurken en stiletto’s houden, maar het hoeft niet. Je mag een biertje drinken. Of dossiers vreten. Je mag ambitieus zijn én goedlachs door het leven gaan. Kritisch zijn, en het ook blijven.

Laat jongere meisjes zien dat politiek ook een plek voor hen is - een plek waar ze zichzelf kunnen zijn en kunnen werken aan onderwerpen die voor hen van belang zijn. Een plek waar ze niet per se iemand anders hoeven te zijn. Een plek waar vrijheid van meningsuiting écht gegarandeerd is.

Dit was de zevenentwintigste column van Assita Kanko voor De Telegraaf.

www.telegraaf.nl