Koehandel en corruptie heten in Brussel ’onderhandeling’

De procedure om de nieuwe topman/vrouw te benoemen is zo wazig mogelijk geweest. Zelfs als ondervoorzitter van een fractie heb ik zelden iets zo weinig transparant meegemaakt. Een sollicitatiegesprek van hoogstens een kwartier per kandidaat afgelopen maandag is voldoende geweest om de ’geschikte’ kandidaat te kiezen. Om iedereen verder satisfied te houden heeft men een nieuw directoraat-generaal opgericht (om wat te doen?) en zou daar een vrouw benoemen. Lege doos voor ’een mens die menstrueert’ zoals de hypocrieten vrouwen graag noemen. We worden echt gedegradeerd. Deze sfeer voelt aan alsof je in de soek staat in Marrakesh maar iets sjieker en zonder de heerlijke lokale geuren. Het is iets dat eerder naar zeep zou kunnen ruiken. De zeep waarmee ze permanent de handen moeten wassen in dit huis om er zo schoon mogelijk uit te zien na de vuile transacties en gesjoemel. Hoeveel zal het nieuwe Directoraat-Generaal per jaar kosten om te niksen?

Koehandel noemde mijn voormalige buurman in het Europees Parlement dat soort praktijken. Hij was helemaal ontgoocheld, zoals velen onder parlementsleden maar ook onder onze burgers, waardoor de extremisten alleen maar kunnen gedijen. Zelf kwam ik binnen met frisse idealen en ontzettend veel zin in om iets te doen voor de burger over zijn veiligheid, vrijheid en waardigheid. Daarom zijn we hier toch? Niet om de ivoren toren in stand te houden maar om de kloof met de burger te dichten en met visie en anticipatievermogen werk te maken van onze grootste uitdagingen. Toegevoegde waarde hebben voor de lidstaten en voor de burgers. Maar daar zijn we meestal te weinig mee bezig. Na drie jaar als Europarlementslid voel ik me alsof ik 15 jaar ouder ben geworden. Met bijkomend grijs haar. Maar ik geef niet op. Nooit. Integendeel. Het is veel makkelijker om met de flow mee te gaan. Annick de Ridder die wethouder is in Antwerpen schreef ooit als bio op Twitter “only dead fish swim with the flow”. Klopt. But maybe the other way the fish end up dead too. Hopelijk niet.

Nu besef ik in ieder geval dat er maar twee opties zullen zijn op het einde: met een gebroken hart terug naar buiten gaan of zonder ziel, helemaal naakt vanbinnen. Want dit is geen politiek huis maar een markt waar de meeste hardste schreeuwers voor de democratie veel boter op hun hoofd hebben en hun ziel meerdere keren hebben verkocht voor alles.

Want alles is te koop in Brussel. Als je geen koper of verkoper bent op die schaamtelijke markt, is de kans groot dat je niets krijgt. Alle eerlijke overwinningen zijn pyrrusoverwinningen. Resultaten die zoveel inspanning kosten dat ze dezelfde smaak hebben als een nederlaag.

Terug naar de koehandel. In andere domeinen in West-Europa noemt men zoiets prostitutie. In Afrika noem je dat corruptie. In Europa is het niets anders dan bureaucratie of iets netters, zoals ’onderhandeling’. Niemand noemt deze koe een koe. Waarom, omdat dat subtieler is en in mooiere gebouwen gebeurt? Laat ons dat maar hier ook noemen zoals het echt is. Het meest cynische is dat men dat allemaal doet terwijl we straffe resoluties voorgelegd krijgen over Hongarije en Polen. Van dezelfde fracties die met het idee van de rechtstaat zwaaien maar achter gesloten deuren deals sluiten over alles.

Straffe toespraken houden ze over de ene of andere regeringslid die zich moet aanpassen. Goed. De export van de perfecte democratie blijven benadrukken. Goed. Als je niet meer weet wat je moet doen hou je een toespraak over Zelenski die je heilig verklaart. Goed. Ja, we weten dat hij moedig is. Kan het nog gaan over de andere dingen? Ik deel ook de bezorgdheid over Rusland en de steun aan Oekraïne. Het blijft wel aan me knagen als ik zie hoe vies de handen van de Europese Bureaucratie ook zijn. Dan kan je buiten je eigen huis moeilijk schoon maken.

Na afloop wil iedereen maar weten of je ’voor of tegen Hongarije resolutie’ gestemd hebt. Ook de slimste journalisten. Heeft duiding nog zin? De oppervlakkige houding is frustrerend. Ja, mensen, ik stemde voor de resolutie over Hongarije want er zijn afspraken met de EU die nagekomen moeten worden. Ik stemde tegen dat verhaal rond minimumlonen want Europa heeft niets te zoeken in onderhandelingen die op het nationaal niveau thuishoren, en Europa mag de brutolonen niet opdrijven en onze competitiviteit verder ondergraven maar een omgeving helpen creëren waar de nettolonen omhooggaan en de energiekosten omlaag. Komen ze met de volgende resolutie over Hongarije of met oplossingen? Is het niet cynisch dat men over minimumlonen en energie praat maar ontzettend veel uitgeeft voor een leeg directoraat generaal om een topfunctie te kopen en maandelijks naar Straatsburg blijft verhuizen?

De burger betaalt dat. Dit systeem krijgt mijn stem nooit. Ik zal aan die toren blijven schudden. Noem me maar naïef. Ik geef de voorkeur aan optimist. Daarom wil ik er wél blijven om de boel verder wakker te schudden en om mee het verschil te maken.

Dit was de twaalfde column van Assita Kanko voor De Telegraaf. 

www.telegraaf.nl