’Europees vluchtelingenbeleid is één grote leugen’

Trieste zaak. Neem bijvoorbeeld de migratiecrisis vandaag. Daar ligt de grootste hypocrisie van de Europese politiek. Het Europese vluchtelingenbeleid is niet alleen een grote leugen, naar andere mensen maar ook naar zichzelf. Het beleid meent menselijk te zijn maar in feite draagt het bij tot de verrijking van vreselijke mensensmokkelaars en steeds meer misère voor echte vluchtelingen, die de nodige bescherming niet meer krijgen. En taboes en chaos heersen.

De migratiecrisis is op die manier het probleem geworden waarover iedereen een triviale mening heeft, maar waarvoor niemand een serieuze oplossing heeft. En als iemand initiatief neemt? Dan ben je snel de slechte van de klas. De reflex is dan dat voorstellen of acties van anderen onder de loep genomen worden en de initiatiefnemer(s) genadeloos bestraft worden en van racisme of criminaliteit beschuldigd worden.

De Europese Commissie is door haar eigen mantra’s wellicht in slaap gevallen: „Eerbiediging van de menselijke waardigheid en de grondrechten is een kernwaarde van de Europese Unie en de Commissie is vastbesloten deze waarde te eerbiedigen, te beschermen en te verdedigen, en ervoor te zorgen dat de lidstaten van de Europese Unie deze kernbeginselen hooghouden.” Je moet het niet alleen zeggen, maar ook wel doen. Is de Europese Commissie nu echt van mening dat het huidig EU-migratiesysteem humaan is dan? Terwijl niets onder controle is en de mensensmokkelaars de baas zijn geworden, de buitengrens van Europa in de steek is gelaten en integratie en aanpassen eisen ook als iets extremistisch gezien wordt?

Zo viel Eurocommissaris Johansson, bevoegd voor migratie, het initiatief van voormalig Britse premier Boris Johnson aan inzake zijn akkoord met Rwanda om illegale migratie aan te pakken. Terwijl zij zelf helemaal geen plan heeft, behalve de beschamende status quo in stand houden. In Denemarken gaf voormalig minister van migratie Matthias Tesfaye het goede voorbeeld door zijn migratie- en integratiebeleid te baseren op de realiteit en het gezond verstand. „Anders kunnen we onze welvaartsstaat niet redden”, zei hij. Ook hij kreeg de wind van voren van de luie Europese commissie en van zijn tegenstanders. Ze wezen naar zijn afkomst, alsof je afkomst zou moeten bepalen hoe je denkt.

En wat doet de Europese Commissie voor veiligheid en migratiebeleid zelf dan? Nada. Het is een vastgeroeste club in Brussel die nogal passief en reactief is. Een ploeg die niet anticipeert, de Europeanen voortdurend misleidt met ad hoc onzin en telkens verbaasd is dat de burgers moedeloos worden en niet meer in de politiek geloven. Vandaag zal de energiecrisis worden gebruikt als dekmantel, net als de oorlog in Oekraïne door en door gebruikt wordt om andere problemen te camoufleren. Is deze commissie echt niet in staat om meerdere dingen tegelijkertijd te doen en beter te anticiperen?

Eurocommissaris Johansson, bevoegd voor migratie, heeft veel vragen maar helaas weinig oplossingen. Ze had meteen vragen bij het Britse akkoord met Rwanda. Nu heeft Denemarken, dat een uitzonderingsclausule heeft op EU-niveau, ook een vergelijkbaar akkoord met Rwanda gesloten. Wat gaat de Europese commissie doen?

Mij heeft de bevoegde commissaris alvast laten weten in een laconiek antwoord op een van mijn parlementaire vragen dat ’de Europese Commissie niet van plan was om met welk derde land dan ook te onderhandelen over een akkoord dat zou leiden tot de offshore behandeling van asielaanvragen.’

Hun non-beleid gaat door. Ze willen geen debat. Ze willen geen akkoorden. Ze willen de EU-buitengrenzen niet beschermen. Ze willen ontwikkelingssamenwerking en buitenlandbeleid niet moderniseren. Ze willen politiek correct zijn inzake integratie. Ze willen de Europese manier van leven niet beschermen maar slechts promoten. Ze doen alsof wij de globale fikser waren en houden Europa in politieke correctheid, maar deze houding gaat niemand redden. Niet vluchtelingen die echt bescherming nodig hebben en ook niet de Europeanen en hun identiteit. „While the movement of millions of people from other cultures into a strong and assertive culture might have worked, the movement of millions of people into a guilty, jaded and dying culture cannot”, schrijft Douglas Murray terecht in The strange death of Europe.

Vandaag mobiliseert de energiecrisis alle actiekrachten, maar van Europa wordt terecht verwacht dat zij ook andere kwesties, waaronder migratie en veiligheid, aanpakt. Van de krachtige reactie op de legitieme zorgen van de Europese bevolking hangt het al dan niet oprukken van radicale bewegingen af. Gevaarlijk, maar begrijpelijk. Europa moet het heft weer in handen nemen.

Wij hebben georganiseerde, gecontroleerde immigratie en een geslaagde integratie nodig. Als Rwanda niet bevalt moet Europa maar een akkoord sluiten met Canada waar ze elkaar qua politieke verlamdheid goed zullen kunnen vinden. Ik ben benieuwd naar wat Trudeau zou antwoorden.

Dit was de elfde column van Assita Kanko voor De Telegraaf. 

www.telegraaf.nl